λέμβος

η (AM λέμβος, ὁ)

σκάφος μικρών διαστάσεων, με ή χωρίς κατάστρωμα, που κινείται με κουπιά ή και ιστία, βάρκα («διωκόμενος ῥίπτει αὑτὸν εἰς τὴν θάλασσαν, διαμαρτὼν δὲ τοῡ λέμβου... ἀπεπνίγη», Δημοσθ.)

νεοελλ.

1. το καλάθι τού αεροστάτου

2. ανατ. το μικρότερο επάνω μέρος τού πτερυγίου τού αφτιού, η κύμβη

3. φρ. «σωσίβια λέμβος» — λέμβος που χρησιμοποιείται ειδικά για τη διάσωση ναυαγών

αρχ.

1. μικρό γρήγορο σκάφος που χρησίμευε ως πρόσκοπος στόλου ή ως ελαφρό μεταγωγικό

2. ονομασία παράσιτου ατόμου («ὄπισθεν ἀκολουθεῑ κόλαξ τῳ; λέμβος ἐπικέκληται», Αναξανδρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται πιθ. για δάνεια λ., ίσως ιλλυρικής προελεύσεως.

ΠΑΡ. αρχ. λεμβώδης

μσν.

λεμβάδιον νεοελλ. λεμβίτης, λεμβώνας.

ΣΥΝΘ. (Α' συνθετικό) λέμβαρχος

νεοελλ.

λεμβοδρόμος, λεμβόζευκτος, λεμβοστάσιο, λεμβουργός, λεμβούχος. (Β' συνθετικό) νεοελλ. εξωλέμβιος, επιλέμβιος].